Ο ώμος είναι η άρθρωση που έχει το μεγαλύτερο εύρος κίνησης και είναι η λιγότερο σταθερή άρθρωση στο σώμα μας, βοηθώντας στην κίνηση του χεριού στην στροφή και στην ανύψωση του. Το εξάρθρημα του ώμου συμβαίνει όταν η κεφαλή του βραχιόνιου βγαίνει από την ωμοπλάτη. Αυτό προκαλείται είτε από μεμονωμένο τραυματισμό ή σπανιότερα από υπέρ χρήση σε ασθενείς με χαλαρές αρθρώσεις. Μετά το πρώτο εξάρθρημα υπάρχει κίνδυνος υποτροπής, συνήθως μετά από τραυματισμό χαμηλότερης έντασης, με αποτέλεσμα τη δημιουργία αστάθειας.
Με τη φυσικοθεραπεία, με ασκήσεις κινητοποίησης και ισομετρικές ασκήσεις και σε δεύτερη φάση με ασκήσεις ενεργητικής κινητοποίησης, σταθεροποίησης και ενδυνάμωσης, σταδιακά διορθώνεται και επανέρχεται το εύρος κίνησης, καθώς επιτυγχάνεται η σταθεροποίηση της ωμοπλάτης.
